Italianizzato: Winne Wtorki: czerwone na upały

Verba volant, scripta manent

Starożytni mawiali verba volant, scripta manent. Słowa wypowiedziane ulatują, te zapisane pozostają. W dzisiejszych czasach przywykliśmy do rozumienia tego powiedzenia w kontekście spisywania ważnych dla nas informacji. Przypominamy sobie o nim podczas podpisywania umowy, pisząc maila lub zostawiając komuś nasz numer telefonu. Coraz częściej wydaje nam się, że właściwie omnis manent. Żyjąc w epoce, którą można by zdefiniować jako epoka komunikacji, trudno się z tym nie zgodzić (zwłaszcza jeśli weźmiemy pod uwagę social media).

Na przytoczony aforyzm należałoby jednak spojrzeć i z drugiej strony. W epoce, kiedy większość społeczeństwa nie potrafiła pisać ani czytać, słowo mówione było tym, które w pierwszej kolejności docierało pod strzechy. Dokument pisany stanowił tajemnicę zarezerwowaną dla wąskiego grona wybranych, a to właśnie mowa była kanałem językowym zrozumiałym dla każdego. Dzięki słowom wypowiadanym kaznodzieja nakierowywał wiernych, dzięki słowu wypowiedzianemu zarządca oznajmiał chłopom jakie są ich prawa i obowiązki (z naciskiem na to drugie). Pomimo, że w dzisiejszych czasach mowa spełnia zupełnie inną rolę, a sądowe komunikacje otrzymujemy w formie listów, jej istotna rola w życiu codziennym jest niezaprzeczalna.

Czasami jednak prostych słów się boi największy nawet twardziel, proste słowa z gardła nie chcą wyjść najbardziej. Z pomocą w takich sytuacjach spieszy producent wina z Emilii-Romanii. Ceci swoje lambrusco A Te (lub To You, jak kto woli) reklamuje hasłem Kocham cię, nie pisz tego na murach. Zamiast murów posłużyć ma nam butelka pokryta farbą imitującą tablicę. Do wyboru zestaw dla tradycjonalistów (czarna tablica, kreda, gąbka) lub dla zwolenników nowoczesnych rozwiązań (whiteboard, marker, gąbka). Wino w pakiecie to samo. No właśnie, chociaż trunek znajdujący się w butelce w tym wypadku znajduje się zdecydowanie na dalszym planie, również jemu warto poświęcić kilka chwil.

Gdy już opróżnimy tablicę… butelkę!, w naszym kieliszku wyląduje wino charakteryzujące się ciemną buraczkową suknią z gęstą pianą o równie intensywnej barwie. Nos charakterystyczny dla dobrego lambrusco: ciemne jagody, jeżyny, nieco nut kwiatowych. Wszystko to okraszone zapachami leśnego poszycia. W ustach dojrzałe owoce. Jest i nieco tanin, ale kwasowość zdecydowanie w dolnych rejestrach. Na finiszu wyraźnie zaakcentowana goryczka. Wino zdecydowanie gastronomiczne, swoje najlepsze oblicze pokaże z klasykami regionu, z którego pochodzi (ragù alla bolognese, tortellini [tu i tu], mortadella, prosciutto crudo…). A że podajemy je schłodzone i nie jest zbyt skomplikowane, to i w upalne dni powinno smakować (wpisując się w dzisiejszy temat Winnych Wtorków).

Aby maksymie verba volant, scripta manent stało się zadość: o innych lambrusco możecie przeczytać również tutaj.