Poderi delle Rocche, wino w Emilii-Romanii

Wino sprzedawane na litry to nie zawsze złe wino

Banderola musi być ;)

Opisywałem niedawno, na podstawie kilku przykładów, enologiczny obraz Emilii-Romanii i Bolonii samej w sobie. Lambrusco to bez dwóch zdań król regionu, nie można temu zaprzeczyć, ale kto powiedział, że jest to jedyne wino warte uwagi w tej okolicy? Wszak Emilia-Romania może się pochwalić wieloma innymi pysznościami, w tym licznymi pozycjami spokojnymi (nawet jeśli stosunkowo wiele wyprodukowanych tutaj win to frizzante). W samej Bolonii i okolicach można znaleźć mnóstwo lokali sprzedających tzw. vini sfusi (wina sprzedawane na litry, rozlewane przy zakupie do odpowiednich butelek). Jednym z takich miejsc jest punkt sprzedaży należący do producenta Poderi delle Rocche (drugi taki punkt sprzedaży znajduje się w Imoli).

Poderi delle Rocche to niewielka firma będąca w posiadaniu trzech winnic, założona przez trzech przyjaciół, którzy od zawsze chcieli zostać winiarzami. I można stwierdzić, że udało im się to z dużym powodzeniem, o czym przekonacie się podczas lektury tego wpisu. Ich wina to nie wielkie światowe gwiazdy, a raczej regionalne łakocie, które w bardzo niskich cenach (od 1 do 3 Euro za litr) oferują miejscowym. Uprawiają zarówno szczepy regionalne (jak np. Albana, Ciliegiolo, Pignoletto), jak i odmiany dobrze znane na całym świecie (Chardonnay, Cabernet Sauvignon) i we Włoszech (Sangiovese, Barbera). Większość trunków, które wyszły spod ich ręki to produkty proste, ale w swej prostocie dobre i uwodzące czystością aromatów.

Czy tak zapakowane wino może być dobre? We Włoszech na pewno!

Musujące Pignoletto Frizzante to jedno z tańszych, a zarazem jedno z przyjemniejszych win od Poderi delle Rocche. Ma cytrynowo-zielonkawą barwę, w nosie dobrze wyczuwalny aromat zielonych jabłek, aromatycznych kwiatów i miodu. Jest lekko musujące, pianka szybko znika. Bąbelki nie są zbyt wyrafinowane, atakują z początku po to, aby po chwili uciec gdzieś w niepamięć i nie wracać. Jest to lekkie, owocowo-kwiatowe wino o średnio intensywnym aromacie, przypominające nieco proste prosecco. Mocno schłodzone szybko i łatwo pije się je solo, np. jako aperitivo, ale jest też dobre do sałatek.

Inną białą pozycją od tego producenta jest Albana Semisecco. Albana (podobnie z resztą jak Pignoletto) to autochtoniczny szczep Emilii-Romanii. Półsłodkie wino wyprodukowane na jego bazie ma cytrynowo-miodową barwę. W aromacie dominują ananas i brzoskwinia z puszki, po ogrzaniu nieco niedojrzałe i nieśmiałe mango. W ustach wszystko się powtarza, a na finiszu daje o sobie znać gorzkawa pestka. Wino bardzo delikatne, raczej do deserów i koniecznie mocno schłodzone.

Wino wyprodukowane z czystego Chardonnay jest mniej owocowe niż obydwa poprzednie. Jego barwa jest również mniej intensywna, a w bukiecie dominują raczej nuty mineralne, aniżeli kwiatowe czy owocowe. Jest to dobra opcja do lekkiej ryby gotowanej w wodzie lub na parze. Nie uniesie cięższych potraw, ale pije się je przyjemnie i dobrze gasi pragnienie.

Jeśli chodzi o czerwień to jest tu w czym wybierać. Czysta Barbera Semisecco to wino o średniej budowie, charakteryzujące się wiśniową, niezbyt klarowną barwą. W nosie czuć przydrożne wiśnie, suszoną śliwkę i jagody. Smak jest jakby trochę plastikowy, ale to tylko pierwsze wrażenie, z czasem owoce stają się bardziej żywe i naturalne. Karmelowy, dosyć intensywny posmak, dobrze zgrywa się z pizzą czy makaronem z lekkim sosem pomidorowym.

Sangiovese w Emilii-Romanii zadomowiło się niemal równie dobrze, co w sąsiedniej Toskanii. Z tym jednak wyjątkiem, że daje tu wina zgoła inne – lżejsze, miększe, o niższej kwasowości i z niższą zawartością tanin. Sangiovese od Poderi delle Rocche ma ciemno bordowy kolor z purpurową obwódką. Nos uderza aromat nieco wygotowanych wiśni i czereśni. Wino to w smaku przypomina raczej Bardolino, a nie toskańskie Sangiovese (pod jakąkolwiek postacią). Kolejna owocowa, lekka i przyjemna pozycja w ofercie producenta.

Jest i Cabernet Sauvignon, na pewno nie będący w czołówce szczepów uprawianych w regionie. Wino ma kolor zbliżony do Sangiovese. Kręgosłup aromatu stanowią przede wszystkim jagody, borówki i inne owoce leśne. W nasmaku da się wyczuć delikatną jagodę w towarzystwie ściółki leśnej. Dosyć długi i przyjemny leśny finisz.

Czas na ostatnie i chyba najlepsze wino z oferty: kupaż Sangiovese i Barbery, beczkowany. Wino o zdecydowanie lepszej i bardziej skomplikowanej budowie aniżeli wszystkie inne. Bordowa barwa z rubinową obwódką przy ściankach kieliszka, są i refleksy brunatne. Nos to suszona śliwka, wanilia, nuta karmelowo-miodowa i spalony tost. Usta na początku wydają się być niezbyt intensywne, dopiero z czasem nabierają charakteru i można powiedzieć, że uwodzą. W przeciwieństwie do innych degustowanych win, ten kupaż ma łagodne, dobrze zaznaczone taniny. Poziom kwasowości nie zachwyca, ale dzięki temu wino nadaje się zarówno do posiłków, jak i do popijania solo.

Więcej Emilii-Romanii poniżej!