Parma, gdzie smak ma znaczenie

Ojczyzna Prosciutto di Parma i Parmigiano Reggiano

 Emilia-Romania to z pewnością jeden z najbogatszych regionów Włoch. Można by rzec, że podobnie jak np. Lombardia jest to lokomotywa (albo jedna z takowych), która ciągnie kraj do przodu. Tak wyglądała sytuacja już w wiekach średnich, tak wygląda i dziś. Bolonia to stolica i najważniejsze miasto regionu, ale nie można zapominać o mniejszych, jednakże cieszących się równie wielką sławą miejscach. Trzy z nich to Parma, Modena (leżące na trasie łączącej Bolonię z Mediolanem) oraz Ferrara (miasto położone na północny wschód od Bolonii).

źródło: http://blog.prosciutto.it/it/wp-content/uploads/2012/08/prosciuttodiparmaDOP.jpg

Pierwsze z tych miast turystom znane jest przede wszystkim z Prosciutto di Parma (włączając w to prosciutto crudo dojrzewające różną liczbę miesięcy oraz prosciutto cotto), a także Parmigiano Reggiano. Faktem jest, że mieszkańcy Parmy traktują jedzenie jako jedną z najważniejszych rzeczy na świecie, ale nie różnią się tym zbytnio od innych Włochów. Tutejsze tradycyjne połączenie prosciutto crudo al melone (dojrzewająca surowa szynka podawana z melonem) jest żywym znakiem historii regionu. W zamierzchłych wiekach hodowla trzody chlewnej była jedną z najłatwiejszych i najmniej wymagających; na utrzymywanie w przydomowym gospodarstwie świni mógł sobie pozwolić praktycznie każdy. W stosunkowo ciepłym regionie najlepszą metodą na zakonserwowanie mięsa było suszenie i solenie: ogromne szynki doprawiano zatem sowicie solą, a następnie podwieszano w domu lub spichlerzach na wiele miesięcy. Melon wszedł do tutejszej kuchni za sprawą miejscowej charakterystyki geograficznej. Dużą część ziem otaczających Parmę stanowiły tereny podmokłe, a czasami niemalże bagienne. Miejscowi bardzo szybko znaleźli sposób na osuszenie gruntów. W wielu miejscach zaczęto tworzyć nasadzenia melonów, rośliny która potrzebuje do prawidłowego rozwoju dużo wody (wysuszając tym samym glebę) oraz słońca i ciepła (tych dwóch w Emilii-Romanii wiosną i latem nie brakuje). Parma jednakże nie tylko serem i szynką stoi!

W centralnej części miasta znajduje się charakterystyczna dla włoskiego stylu romańskiego katedra. Wybudowana na przełomie XI i XII wieku budowla została wzniesiona w miejscu pierwszej świątyni, wczesnochrześcijańskiej, po której jednak nie zachowało się zbyt dużo śladów. Charakterystyczna fasada ze skośnym dachem, oraz dwoma rzędami poziomych tzw. loggia to jeden z elementów typowych dla wspomnianego stylu. Na uwagę zasługuje również środkowy portal, który poprzedzony jest protyronem (wysunięty „daszek” oparty na kolumnach). W podstawie kolumn podpierających protyron znajdują się dwa lwy (element spotykany bardzo często w kościołach Emilii-Romanii, np. w Modenie). Z prawej strony fasady wznosi się dzwonnica wybudowana nieco później, utrzymana w stylu gotyckim.

Ostatnim elementem należącym do kompleksu mieszącego się w centrum Parmy jest Baptysterium na planie ośmioboku. Ponownie mamy do czynienia z budowlą charakterystyczną dla tego regionu oraz stylu. Baptysteria spełniały funkcję chrzcielnicy w tamtych czasach, kiedy to chrzest polegał na zanurzeniu całego ciała w wodzie święconej. To znajdujące się w Parmie przypisuje się Benedetto Antelamiemu (jego nazwisko przewija się również w kontekście Basilica Sant’Andrea w Vercelli, chociaż w tej kwestii pojawia się wiele wątpliwości). Parmeńskie Baptysterium uznawane jest za przykład architektury mieszanej, pomiędzy stylem romańskim, a gotyckim.

Parma okazuje się być ważna pod jeszcze jednym względem: muzycznym. To właśnie tu w 1867 roku urodził się Arturo Toscanini, włoski dyrygent wielkiej sławy. Rodzinny dom Toscaniniego znajduje się niedaleko historycznego centrum, z pewnością jest to nie lada gratka dla fanów muzyki klasycznej.

Bliżej centrum znajduje się natomiast potężna rzeźba poświęcona Verdiemu (z 1913 roku). Każdego roku w październiku w Parmie odbywa się festiwal poświęcony wielkiemu muzykowi z okazji jego urodzin. O nim samym nie opowiem Wam ja, a niebawem zrobi to ktoś, kto posiada odpowiednią wiedzę.

Więcej Emilii-Romanii poniżej!