Pizza

Przepis na włoską pizzę

Słyszysz Włochy – myślisz pizza. Tak, właśnie tak większość ludzi wyobraża sobie Italię. Słońce, wino i pizza. Duże uproszczenie, bardzo krzywdzące dla Włochów, ale raczej niemożliwe do wyeliminowania. Jeśli jednak już chcemy kojarzyć Bel Paese z pizzą, to róbmy to chociaż z tą oryginalną, najlepszą. Nawet najmniejsze mieściny w najdalszych zakątkach świata mają kilka lokali sprzedających „oryginalną pizzę”. Ile w tym prawdy i oryginalności chyba zaznaczać nie muszę…

Historia pszennego placka pokrytego sosem pomidorowym, mozzarellą i innymi dodatkami jest raczej znana, jeśli jednak macie ochotę poznać ją szczegółowo, to odsyłam to kwartalnika Italia Mi Piace, bowiem właśnie tam opisałem przygody najbardziej znanego włoskiego dania na przestrzeni wieków. Teraz, bez dalszego przeciągania, przepis na pizzę, który otrzymałem od przemiłej starszej pani, właścicielki pizzerii we Włoszech.

Składniki na ciasto na 1 pizzę:
·         500g mąki z pszenicy durum
·         25g drożdży piekarskich świeżych lub 5g sproszkowanych
·         1 łyżeczka cukru
·         1 łyżeczka soli
·         2 łyżeczki oregano
·         Letnia woda – ile będzie trzeba

Wielu wydaje się, że ciasto na pizzę to nie-wiadomo-co i aby je przygotować trzeba mieć sekretny przepisy, duże zdolności i odrobinę szczęścia. Nic bardziej mylnego. Ciasto na spód do pizzy jest raczej łatwe do zrobienia, potrzeba nam tylko doświadczenia (które zdobędziemy po zrobieniu kilku pizz własnoręcznie) oraz trochę cierpliwości.

Do miski wsypujemy całą mąkę (napisałem, że musi ona być z twardego ziarna, ale tak naprawdę da radę również zwykła mąka pszenna), sól i oregano (zazwyczaj przyprawy dodaje się na samym końcu na wierzch gotowej pizzy, przepis który otrzymałem przewiduje jednak ich dodatek do ciasta). W kubku należy rozpuścić cukier w letniej wodzie (ok. pół kubka) oraz dodać drożdże i wszystko dobrze rozmieszać, a następnie zostawić na 10-15 minut, aby drożdże „rozruszały się”. Gdy na wierzchu pojawi się dosyć gęsta pianka, zaczyn jest gotowy. Można użyć większej ilości drożdży, dzięki czemu ciasto szybciej wyrośnie, należy się wtedy liczyć z tym, że ciasto będzie miało drożdżowy posmak. Moim zdaniem lepiej trochę poczekać!

Wlewamy zaczyn do miski i mieszam. Najlepiej użyć do tego ręki – ciepło dłoni sprawi, że składniki dobrze się połączą, a drożdże zaczną pracować szybciej. Uwierzcie, nic nie smakuje lepiej, niż ciasto wyrobione własnoręcznie – wszelkie maszyny odstawcie na bok! Dodajemy do ciasta odrobinę letniej wody. Czynność powtarzamy do momentu, aż ciasto nie będzie miękkie i sprężyste.

Przykrywamy miskę ręcznikiem kuchennym i zostawiamy w ciepłym miejscu (ok. 30˚C), np. przy grzejniku lub w piekarniku. Po mniej-więcej godzinie ciasto powinno podwoić swoją objętość. Wyrabiamy je ponownie, znów przykrywamy i zostawiamy w ciepłym miejscu, tym razem na 40 minut. Raz jeszcze wyrabiamy ciasto i odstawiamy na ostatnie 20 minut w ciepłym miejscu. Po całym tym procesie drożdże powinny się rozchulać i dać nam chrupiące z zewnątrz, ale puszyste w środku cieniutkie ciasto.

Jeśli macie zdolności niczym prawdziwy pizzaiolo możecie rozłożyć ciasto na blasze bez użycia wałka. Jeśli jednak boicie się, że Wasz spód na pizzę wyląduje na suficie bądź podłodze – nie wahajcie się sięgnąć po wałek. Placek powinien mieć grubość około 1,5-2cm. Zostawiamy go na blasze na 15 minut, po czym smarujemy sosem pomidorowym i dodajemy wybrane dodatki (nie za dużo, maksymalnie 2-3 składniki, bo pizza nie wyrośnie). Pieczemy w piekarniku nagrzanym do 180-200˚C, grzanie od góry i dołu, przez około 20-30 minut. Ecco a voi buonissima pizza! Zainteresowanych wyrobami pizzo-podobnymi odsyłam również do przepisu na pizzette.

Przepis bierze udział w akcji: