Italianizzato: Winne Wtorki: białe pamiątki znad Loary…

Cour Cheverny 2011 Domaine de la Grange Vielle Vignes

Pamiątki z wakacji mają to do siebie, że zazwyczaj po krótkim czasie lądują na dnie szuflady lub kartonu, przywalone stertą innych, „ważniejszych”, przedmiotów. W co lepszym przypadku taki souvenir trafia do gabloty lub na półeczkę bez szybki, skutecznie zbierając kurz i stając się tym, na co mieszkańcy Półwyspu Apenińskiego mówią ricettacolo (przedmiot, w którym w sposób mniej lub bardziej zamierzony coś się gromadzi). Właśnie dlatego już wiele lat temu zaniechałem przywożenia rodzinie i znajomym z wojaży zbędnych bibelotów. Wisiorków, breloczków, magnesów, pocztówek, maskotek i całej reszty turystycznej hałastry w mojej walizce nie ujrzycie. Znajdziecie tam za to pokaźną liczbę produktów spożywczych, zwłaszcza tych płynnych, z których wspomniani obdarowywani cieszą się o wiele bardziej niż z kolejnej pamiątki z Chin (zjawisko to zadziwiające, że gdziekolwiek się wybieramy, do naszej walizki trafiają i tak pamiątki właśnie z Państwa Środka…).

Nie mam zamiaru ukrywać, że ze spożywczych souvenirów cieszę się nie mniej od bliskich czy znajomych. Tak więc zgodnie z maksymą, że najlepszy prezent to ten, który robimy sobie sami, przy kupowaniu pamiątek dla siebie samego często zapominam o mojej poznańskiej oszczędności wrodzonej… W ten oto sposób dużą część złotych monet podczas wyjazdów wymieniam na płynne złoto. Anglia? Cydr i piwo! Włochy? Wino i grappa! Szkocja? Whisky! Francja? Wino i cydr… Niemcy? Piwo! Wyliczankę tę uciąć można jednym prosty stwierdzeniem: alkohol towarzyszy ludziom od tysięcy lat, jest jednym z niewielu produktów obecnych wśród prawie wszystkich społeczeństw na świecie. Przypadek? Nie sądzę… Właśnie dlatego warto zwracać nań szczególną uwagę podczas wyjazdów i analizować, czemuż to akurat w danym miejscu piło się od wieków aquae vitae, ale kilkaset kilometrów dalej już przefermentowany złoty trunek na bazie jęczmienia. A jak głosi myśl przewodnia empiryzmu, jedyne prawdziwe poznanie dokonuje się za sprawą naszych zmysłów. Wszystko z umiarem, rzecz jasna.

Podczas zeszłorocznych wakacji w ten sposób analizowałem wina nad Loarą. Cour Cheverny to apelacja stosunkowo niewielka. Na 50 hektarach tutejszych nasadzeń niepodzielnie dominuje szczep romorantin. Biały król na Dworze Cheverny (fr. cour – pl. dwór) daje wina pełne aromatów cytrusów i kwiatów, równie często pojawiają się wyraźne nuty miodu. Wina wyprodukowane na jego bazie wykazują dobry potencjał do starzenia, a oparte na romorantin butelki potrafią zaskakiwać swoim bukietem nawet po kilkunastu latach leżakowania.

Nie inaczej było w przypadku wina, które otworzyłem po roku od czasu moich wakacji nad Loarą, Cour Cheverny 2011 Domaine de la Grange Vielle Vignes. Suknia nie zdradzała ani przez moment wieku wina. Złocistą barwę przełamywały zielonkawe refleksy. Aromaty z początku nieco skryte, dopiero po chwili ukazały się w pełnej krasie. Wciąż zaskakująco świeży bukiet, a w nim przede wszystkim miód lipowy, zielone jabłka i cytrusy. Dociekliwi znaleźliby nawet nuty woskowe i nikłe kamienne tło. W ustach wino ukazało drżącą niczym nienagannie napięta struna kwasowość, ma się wrażenie, że mogłoby ono spędzić w butelce kolejne 5 lat czekając na swój moment. Do tego dużo ciała i oleista struktura. Finisz długi, miodowo-woskowy. Takie pamiątki to ja lubię... a i kurz osiadający na nich podczas długiego oczekiwania na odpowiedni moment nie przeszkadza tak bardzo.